 | |
| Salvador Dali |
her ayrılık sonrası toprak kokan acılarım,
bir bahar mevsimi gibi gelip durdu
parmaklarımın kıyısına,
ve ben gözyaşımın her süzülüşünde,
rasgele tutup bir tanesini
yüreğimde sakladım,
altına dipnot olarak,
giderken bıraktığın kokunu ekledim...
çok gözyaşım oldu benim...
çoğunu sahipsiz bıraktım,
soğuk kuytulara gizlenen,
sokak çocuklarının arasına girip
üstlerini örtsün diye
çoğunu da kaldırımlara…
ama bıraktığım gözyaşlarından hep bir tane
kendime sakladım,
altına dipnot olarak
çocuklardan çaldığım sokakları ekledim...
çok göz-yaşım oldu benim...
çocukluğumdan beri biriktirdiğim,
üstüne ayrılıkları serpip
hasretleri yakıp
bir doğum günü pastası gibi üflediğim,
gözümde… yüreğimde…
düğümlenip kalan ,
çok yaşlarım oldu benim,
hiç birini söyleyemediğim...
