KENDİN OL

ya siyah ol
ya beyaz
kalma ortalarda
gri, hiç yakışmıyor
sana.

KELİMELERE ÇEKMİŞİZ

kimi tek başına,
yapayalnız...
kimi eşanlamlı...
kimisi ise ikiz...
ama,
bazıları var ki aralarında
birbirlerinin tam aksi
bizler gibi hepsi.

Kavuşamadık

bir yol
bir yola
yollardaki çizgiler
birleşmiyordu kavşaklarda. 

 

 

Karanfil Kokulu Sevdana Dair

yorgun bir lamba...
paslı bir ranza...
ve kulaklarımda hiç dinmeyen
o tahta masanın gıcırtısı,
nasıl özletiyor seni
bir bilsen, hasretin nasıl ağır geçiyor

gelince havalandırma saati
bir bayram havası sarıyor koğuşu
kapılar ufacık oluyor, bizler kocaman
ta ki her zaman ki yerinden bağırana kadar
baş gardiyan,
” havalandırma bitti, herkes koğuşlara”

çatlak bir bardak...
solmuş düşlerle dolu, yarısı kırık bir vazo,
elliye elli pencerenin önünde
duruyor öylece,
duruyor, belki güneş bir aralıktan sızar diye
ahhh sevdiğim...
bir bilsen...
bir bilsen, nasıl boy verdi hasretin
nasıl, nasıl bir sevdadır ki bu
düşünmeye başlar başlamaz
sarıyor her yanımı karanfil kokuları