Ben seni çok sevdim ve çıkardım en sevdiğim kitapların arasından seni...
Postit yaprakları arasına zulaladım... Sen de biliyorsun
artık okunacak değil yazılacak kadındın...
Zehir zakkum bir mevsimin üstüne pembe pembe yağmıştın...
İçim dışıma taşmış, yüreğim köhne bir mazgalın başında gelecek gemileri
bekliyordu...
Amin demedim hiç... Sadece umut ettim gelmeyecek ve
olmayacaklara... Şimdi seni en sevdigim kalemimle tozu kalmış pembenin zehriyle
birlikte damardan alıyorum...
Susuyor evren...
Düşüyor palet...
Avuçlarımdan di'li kurumuş ıslak iki cümle sızıyor...
"Seni Sevdim"...
