Sadece
şu kadar söyleyebilirim…
Şöyle
bir davetiyeyle, “Orta Doğu Teknik
Üniversitesi’nin ağaç dikme gününe teşrifinizi saygı ile rica eder”
binlerce kişi Ankara’nın o soğuğuna aldırış etmeden ağaç dikme törenine
katılırlar…
1963’deki
yerle bir gece ansızın baskın yapılarak ağaçların katledildiği yer aynı yerdir.
50 yıllık ağaçları gözlerini kırpmadan katledenler sanırım bundan sonraki
süreçte betonları emerek oksijen ihtiyaçlarını karşılayacaklar… Sanki Ankara’da
başka yer kalmamış gibi bunca yıllık ekosistemi talan ediverdiler.
Tesadüf
müdür bilinmez ama 1963 yılındaki merasime Deniz, Yusuf, Hüseyin’de katılmışlardır.
Üç fidan binlerce fidan olmuş o gün. O davetiye geçenlerde Hüseyin İnan’ın
kişisel eşyaları arasından sanki ağaçların çığlığını duymuşçasına çıkıverdi gün
yüzüne… Her şeye rağmen binlerce fidan
yeniden buluştu toprakla…
O
yüzden ODTÜ tarihe bir saygı, geleceğe bir mirastır.
Taşıyla
toprağıyla…