kaldırımlara uzananyosma bakışlardan
boy vererek uzandım yarınlara
en kirlisini saklardım renklerin
en temizlerini çıkarınca
kendi gölgesinden korkan sokak lambaları
nasıl da ürkerdi
yiten ne varsa içine çekip
hızlı ve kesik kesik solurken
siren seslerine, kargaşaya, baskınlara inat
yalınayak dolaşırdım sokaklarda
korkuların en koyusunu atıp
meltem esintileri bırakmak için aydınlığa
yiten ne varsa şimdi gözlerimin ardında
dudaklarımda o sloganlar Türk kahvesi tadında
her yudumda acı… apacı bir haz
ayağa dikelir bir dakika
